Adana Aladağ’da çıkan yangında, bir yardım derneğinin özel yurdunda kalan, yaşları on üç ,on dört olan on bir kız yavrumuz yanarak şehit oldular.

Gece geç vakitlere kadar televizyon başında olayları takip ettim. Gece ise sabaha kadar kabuslar içinde boğuşup durdum. Kendilerine doğru gelen ateş karşısında, göz bebekleri büyüyerek çaresizce bakan küçük yavrularımız hep gözümün önünde durdu.     OKU

Çanakkale denildiğinde, ya da ne zaman Çanakkale türküsünü dinlediğimde kalbime bir ağrı saplanır.

Türk –İslam toplumunun hafızasında bu kadar büyük travmalar meydana getiren başka bir savaş eminim ki yoktur. Toprağın metrekaresine altı bin mermi düşen bu cehennemde gözünü kırpmadan ölümü kucaklayan ve şahadet şerbetini içen şehitlerimizi rahmetle anıyorum. OKU

Türkiye seçim sath-ı mailine girerken AK Parti iktidarı çok önemli sınavlardan geçeceğe benziyor. Ak Parti iktidarı tarafından belki de çok önemli olarak görülmeyen mevzular, seçim döneminde iktidarın başını çok ağrıtacağa benziyor.

Bunları niye mi yazıyorum? Aşağıda bahsedeceğim olayları dikkatle okursanız ne demek istediğimi çok iyi anlayacaksınız.
OKU

Hafta içi telefonla görüştüğüm eski Doğruyol Partisi (yeni adı Demokrat Parti) milletvekili arkadaşımla uzun bir sohbet gerçekleştirdik. Ülkenin durumu ve gidişatı hakkında fikirlerimizi karşılaştırdık.

Tabiri caizse Amerika-Rusya misali birbirimizden ayrı düşmüşüz. Aramızda çok derin uçurumlar oluşmuş. Üstü kapalı olarak, beni hükümetten nemalanan mutlu azınlıklardan olmakla suçladı. Ben ise ona nezaketimden dolayı, milletvekilliği döneminde düzene giren işlerini ve halen bu gün bile devam eden yurt dışı bağlantılarını hatırlatamadım.
OKU

7 Haziran Milletvekili seçimlerine dört aydan kısa bir süre kaldı. Göründüğü kadarıyla bu süreç çok sancılı geçeceğe benziyor.

İktidara gelme ve ülkeyi yönetmeye talip olma gibi hedefleri olmayan muhalefet partileri için bu süreç, sadece AK Parti’yi nasıl çaresiz duruma düşürürüm düşüncesi üzerine kurulu gibi görünüyor.
OKU

Rusya hava kuvvetlerinin 3 Aralık 1994 tarihinde Caharkale’deki başkanlık sarayını bombalamasıyla başlayan Çeçenistan’ın Rusya’ya karşı vermiş olduğu bağımsızlık mücadelesinin üzerinden yirmi yıl geçti.

Aslında bu bağımsızlık mücadelesinin İmam Mansur’un 1785 yılında Aldı’da açtığı Kelime-i Tevhidli sancağıyla başladığını ifade etmek yanlış olmaz. Hatta daha da gerilere giderek isimsiz Abrek’lerin (Çete savaşı veren Halk Kahramanları) ferdi mücadelelerini de sayarsak, Çeçen bağımsızlık mücadelesinin tarihini beş yüz yıl gerilere götürebiliriz.
OKU