Dün sabah işe giderken, arabanın radyosundan 28 Şubat ile ilgili operasyonların yapıldığı ve evlerin arandığı haberleri flaş haber olarak veriliyordu.

28 Şubat’ın kendi çapında, en yakın tanıkları arasında bulunduğumu ifade edebilirim. O sırada Üsküdar’da, bir vakfa bağlı olan özel lisede,idareci olarak görev yapıyordum. Okulumuz,bünyesinde Kur’an kursu da dahil olmak üzere,bir çok eğitim kurumunu işleten bir vakfa bağlı idi.
OKU

12 eylül darbesinin ardından yapılan anayasanın kabulü ve buna bağlı olarak Evren’in cumhurbaşkanlığının onaylanması süreci ile ilgili bazı kalemlerin yorumları çok ilginç.

7 Kasım 1982 tarihinde yapılan referandumdan, yüzde doksan iki evet oyu çıkmasını, ısıtıp ısıtıp dile getirenler, Evren yönetimine meşruiyet kazandırmaya çalışıyorlar.
OKU

12 Eylül gelip çattığında üç yıllık edebiyat öğretmeniydim. İstanbul Zeytinburnu İhsan Mermerci Lisesi’nde, müdür yardımcısı olarak idari görevde de bulunuyordum.

Bütün liselerin ideolojik olarak paylaşıldığı bir ortamda; İstanbul’da, o zamanın tabiriyle sağ görüşlü öğrencilerin elinde olan üç beş liseden biriydi İhsan Mermerci Lisesi. Bu günün tersine, o dönemde devrimci ya da sosyalist olma bir nevi modaydı. Sağ görüşlü, ya da muhafazakar görüşüyle mimlenen, deşifre olan öğrencilerin, sol görüşlülerin kontrolündeki liselerde okuması neredeyse imkansız gibiydi.
OKU

Ülkemizde genel geçer bir kabuldür. İnsanlar bilmedikleri konular hakkında ahkam kesmeyi çok severler. Son iki aydır 4+4+4 tekerlemesi ile yatıp kalkıyoruz.

Aslında bahsedilen konu bir eğitim meselesi. Bakıyorum televizyon ekranlarına . Eğitimcilerin dışında herkes konu hakkında bir şeyler söylüyor. Meclis koridorlarında koca koca adamlar birbirlerinin gırtlaklarına sarılıyorlar.
OKU

Suriye olayları tüm hızıyla dünya gündemini meşgul etmeye devam ediyor. Esad ordusunun Suriye’de her gün işlediği cinayetlerin görüntüleri evlerimize ulaşıyor.

Suriye konusunda her gün farklı yazılar okuyorsunuz…

Bir farklı yazı başlığı da bizden…

Suriye Çerkezleri!
OKU

Hükümetin başlatmış olduğu demokratikleşme hamleleri, kör topal da olsa yürüyor gibi görünüyordu. Son üç yılda dokunulmaz gibi görülen ve tabulaştırılan bütün cepheler bir bir çöküyordu. Türkiye her zaman söylenen, ama bir türlü görünür olmayan derin devlet ile hesaplaşıyordu.

Ne yalan söyleyeyim ben de büyük bir heyecan ile yapılan hamleleri bir yandan alkışlıyor ve olanca gücümle destek çıkıyordum. Bir taraftan da; derin devlet denen mekanizma bu kadar kof mu? Bunun ardından bir şey çıkmasın endişesi de taşımıyor değildim.
OKU

Şu CHP ilginç bir parti. Her söyleminde cumhuriyetin kurucusu olduğunu söyler; ardından ilave ederek, partinin kurucusunun Atatürk olduğunu da söylemeyi ihmal etmez.

Yaklaşık on bir sene sonra da, cumhuriyetin kuruluşunun yüzüncü yılını idrak edeceğiz. Aradan geçen yüz sene, cumhuriyet rejiminin değerlendirilmesi için yeterli bir süreçtir. Tarihçilik ve objektif değerlendirme için, yüz yıllık bir zaman dilimi genel geçer bir kuraldır.
OKU

22 Eylül Perşembe günü ünlü romancı Cengiz dağcı, Londra’daki evinde hakkın rahmetine kavuştu.

Ben sandım ki bütün televizyonlar bu ölüm olayını, yayınlarını keserek vermeseler bile, en azından alt yazılarında FLAŞ FLAŞ başlığı altında duyururlar. Ne gezer…

Ölüm olayının duyulması bile çok dramatik oldu. Dağcı’nın İngiltere’de yaşayan oğlunun tanıdığı bir Türk gazetecisine, ölüm olayını haber veren bir mail atması ile basınımızın olaydan haberi oldu. Maazallah Cengiz Dağcı, Polonya’lı Katolik eşinin dinini seçen oğlu ve kızının hassasiyetleri olmasa belki de Katolik usullerine göre defnedilecekti.
OKU

Bilmem farkında mısınız, son zamanlarda Türkiye gündemi, terörü saymazsak, (yıllardır devam ediyor) dış politika haberleri ile dolup taşıyor. Başbakanımızın çeşitli platformlarda yaptığı konuşmalar sadece bizde değil, bütün dünyada geniş yankı buluyor.

Bazılarımız nedense bunu anlayamıyorlar. Yıllardır içlerinde taşıdıkları aşağılık kompleksinden bir türlü kurtulamadılar. Oysa çok değil bundan yüz, ya da yüz yirmi sene önce, Osmanlı devleti o hasta haliyle bile dünyanın en büyük beş ülkesi arasında yer alıyordu.
OKU

Pazar günü öğle namazında Fatih Camiindeydim. Zeytinburnu’nda Rus ajanları tarafından şehit edilen üç Çeçen kardeşimizin cenazesindeydim.

Zeytinburnu’nda işlenen son cinayetler adeta davul çala çala geldi. İstanbul’da daha önceleri de dört Çeçen mücahit şehit edilmişti. Sıranın Berkhan Musayev (Hamzat) ve arkadaşlarına geldiği belliydi. Hamzat, Rüstem ve Zavur İstanbul’da barınan, sayısı yüz aileyi geçmeyen Çeçen mültecilerin bilinen önderleriydi.
OKU